praecipito
Latin modifier
Étymologie modifier
- Dénominal de praeceps (« la tête la première »).
Verbe modifier
praecipitō, infinitif : praecipitāre, parfait : praecipitāvī, supin : praecipitātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Précipiter, aller tête baissée.
- cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit — (Cic. Ac. 2, 21, 68)
- cum vitiosum sit adsentiri quicquam aut falsum aut incognitum, sustinenda est potius omnis adsensio, ne praecipitet, si temere processerit — (Cic. Ac. 2, 21, 68)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Synonymes modifier
- proruo (« se ruer en avant »)
Dérivés modifier
- praecipitanter, praecipitatim (« précipitamment »)
- praecipitantia, praecipitatio (« chute »)
- praecipitator (« celui qui détruit »)
- praecipitatus (« action de précipiter »)
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : precipitate
- Espagnol : precipitar
- Français : précipiter
- Italien : precipitare
Références modifier
- « praecipito », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage