Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de capio, avec le préfixe prae- et le suffixe -uus.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif praecipuus praecipuă praecipuum praecipuī praecipuae praecipuă
Vocatif praecipue praecipuă praecipuum praecipuī praecipuae praecipuă
Accusatif praecipuum praecipuăm praecipuum praecipuōs praecipuās praecipuă
Génitif praecipuī praecipuae praecipuī praecipuōrŭm praecipuārŭm praecipuōrŭm
Datif praecipuō praecipuae praecipuō praecipuīs praecipuīs praecipuīs
Ablatif praecipuō praecipuā praecipuō praecipuīs praecipuīs praecipuīs

praecĭpŭus \Prononciation ?\

  1. Particulier, spécial.
    • Non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire. — (Cicéron)
      Subir un destin non pas privilégié, mais égal à tous les autres.
    • Jus praecipuum.
      Droit privilégié.
    • Ut cetera paria Tuberoni cum Varo fuissent, hoc certe praecipuum Tuberonis, quod …
      En admettant que tout eût été égal entre Tubéron et Varus, Tubéron avait du moins cet avantage que …
  2. Particulier, devançant le reste, supérieur.
    • Aliquem praecipuo honore habere.
      Avoir quelqu’un en particulière estime, honorer quelqu’un plus que tous les autres.
    • Cicero praecipuus in eloquentia.
      Cicéron qui prime dans l’éloquence.
    • Praecipuus circumveniendi Sabini.
      En tête du complot contre Sabinus.

Dérivés modifier

Références modifier