Espagnol modifier

Étymologie modifier

Du latin praeceptum.

Nom commun modifier

precepto \Prononciation ?\ masculin

  1. Précepte.

Espéranto modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du latin præceptum[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif precepto
\pre.ˈt͡sep.to\
preceptoj
\pre.ˈt͡sep.toj\
Accusatif precepton
\pre.ˈt͡sep.ton\
preceptojn
\pre.ˈt͡sep.tojn\

precepto \pre.ˈt͡sep.to\

  1. Précepte.
    • Unu el la bonaj preceptoj de filozofio inda je tiu nomo estas neniam fali en vanaj lamentadoj antaŭ stato de la aferoj kiun oni ne povas eviti. — (Albert Camus, Cenzurita manifesto pri la libereco de gazetaro, 1939 → lire en ligne)
      Un des bons préceptes d'une philosophie digne de ce nom est de ne jamais se répandre en lamentations inutiles en face d'un état de fait qui ne peut plus être évité.

Prononciation modifier

Références modifier

Sources modifier

  1. « precepto », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016

Bibliographie modifier

Ido modifier

Étymologie modifier

Du latin praeceptum.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
precepto
\Prononciation ?\
precepti
\Prononciation ?\

precepto \prɛ.ˈʦɛp.tɔ\ (pluriel : precepti \prɛ.ˈʦɛp.ti\)

  1. Précepte.
  2. Maxime.