priñs
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | priñs | priñsed |
Adoucissante | briñs | briñsed |
Spirante | friñs | friñsed |
priñs \ˈprĩsː\ masculin (pour une femme, on dit : priñsez)
- (Noblesse) Prince.
- Ec’h ! emezan. N’emaoc’h ket mat, va frins ? Eur vez e vefe, war va meno-me da vihana, eur vez e vefe kinnig eur vi yar d’eur roue ken galloudus ha hini ar Vigoudenned ! — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 20)
- Fi ! dit-il. Vous n’êtes pas bien mon prince ? Ce serait une honte, à mon avis, d’offrir un œuf de poule à un roi aussi puissant que celui des Bigoudens !
- Mad ! mad ! eme ar prins; deut ganen da gaout va zad; [...]. — (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, page 7)
- Bien ! Bien ! dit le prince ; venez avec moi voir mon père ; [...].
- Ec’h ! emezan. N’emaoc’h ket mat, va frins ? Eur vez e vefe, war va meno-me da vihana, eur vez e vefe kinnig eur vi yar d’eur roue ken galloudus ha hini ar Vigoudenned ! — (Ivon Krog, Eur zacʼhad marvailhou, Buhez Breiz, 1924, page 20)
Dérivés modifier
Synonymes modifier
- tiern (dans un autre contexte historique)
Voir aussi modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 602b