Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de priñs (« prince »), avec le suffixe -ez.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté priñsez priñsezed
Adoucissante briñsez briñsezed
Spirante friñsez friñsezed

priñsez Erreur sur la langue ! féminin (pour un homme, on dit : priñs)

  1. (Noblesse) Princesse.
    • — « Keloù mat a zegasan deocʼh, va friñsez, » eme ar jeant. « [...]. » — (Amable-Emmanuel Troude et Gabriel Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, page 87)
      — « Je vous apporte de bonnes nouvelles, ma princesse, » dit le géant. « [...]. »
    • — Ro peoc’h ! Ro peoc’h ! eme ar briñsez, komer a ran ac’hanout da bried. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /2, Éditions Al Liamm, 1985, page 57)
      — Tais-toi ! Tais-toi ! dit la princesse, je te prends pour époux.

Références modifier