Français modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du latin prodictator.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
prodictateur prodictateurs
\pʁɔ.dik.ta.tœʁ\

prodictateur \pʁɔ.dik.ta.tœʁ\ masculin

  1. (Antiquité romaine) Titre d’un magistrat qui avait l’autorité dictatoriale, et que l’on fit créer une fois à Rome, faute de pouvoir faire désigner un dictateur régulier par les consuls, qui étaient absents.
    • Nec dictatorem populus creare poterat, quod numquam ante eam diem factum erat: prodictatorem populus creavit Q. Fabium Maximum, et magistrum equitum M. Minucium Rufum. — comme d’ailleurs le peuple n’avait pas le droit de nommer un dictateur, chose qui n’avait jamais eu lieu jusqu’à ce jour, on créa prodictateur Q. Fabius Maxiraus, et M. Minucius Rufus maître de la cavalerie. — (Tite-Live, Histoire romaine, XXII, 8)

Traductions modifier

Prononciation modifier

Références modifier