prora
ItalienModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin prora.
Nom commun Modifier
prora \Prononciation ?\ féminin
- (Marine) Proue.
SynonymesModifier
LatinModifier
ÉtymologieModifier
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | proră | prorae |
Vocatif | proră | prorae |
Accusatif | prorăm | prorās |
Génitif | prorae | prorārŭm |
Datif | prorae | prorīs |
Ablatif | prorā | prorīs |
prora \Prononciation ?\ féminin
- (Marine) Proue.
- mihi prora et puppis, ut Graecorum proverbium est, fuit a me tui dimittendi, ut rationes nostras explicares — (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 16, 24, 1)
- mon intention, de a à z (de la proue à la poupe), etc.
- mihi prora et puppis, ut Graecorum proverbium est, fuit a me tui dimittendi, ut rationes nostras explicares — (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 16, 24, 1)
VariantesModifier
DérivésModifier
- proreta, vigie
RéférencesModifier
- « prora », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage