Voir aussi : Protest

Anglais modifier

Étymologie modifier

De l'ancien français protester, qui vient du latin protestari → voir pro- et test.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
protest
\ˈpɹoʊ.tɛst\
ou \ˈpɹəʊ.tɛst\
protests
\ˈpɹoʊ.tɛsts\
ou \ˈpɹəʊ.tɛsts\

protest \ˈpɹoʊ.tɛst\ (États-Unis), \ˈpɹəʊ.tɛst\ (Royaume-Uni)

  1. Protestation.
  2. Manifestation.

Synonymes modifier

Verbe modifier

Temps Forme
Infinitif to protest
\pɹə.ˈtɛst\
Présent simple,
3e pers. sing.
protests
\pɹə.ˈtɛsts\
Prétérit protested
\pɹə.ˈtɛs.tɪd\
Participe passé protested
\pɹə.ˈtɛs.tɪd\
Participe présent protesting
\pɹə.ˈtɛs.tɪŋ\
voir conjugaison anglaise

protest \pɹə.ˈtɛst\ intransitif ou transitif

  1. Contester, disputer.
  2. Protester.

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Voir aussi modifier

Danois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

protest \Prononciation ?\ masculin

  1. Protestation.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

protest \Prononciation ?\ neutre

  1. Protestation.
    • protest aantekenen tegen
      protester contre
  2. (Finance) Protêt.
    • protest opmaken
      protester, dresser protêt

Synonymes modifier

protestation

Dérivés modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,5 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

Commun Indéfini Défini
Singulier protest protesten
Pluriel protester protesterna

protest \Prononciation ?\ commun

  1. Protestation.

Prononciation modifier

Tchèque modifier

Étymologie modifier

De l'allemand Protest.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif protest protesty
Génitif protestu protestů
Datif protestu protestům
Accusatif protest protesty
Vocatif proteste protesty
Locatif protestu protestech
Instrumental protestem protesty

protest \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. Protestation.
    • Náboženská bída je jednak výrazem skutečné bídy a jednak protestem proti skutečné bídě. Náboženství je povzdech utiskovaných tvorů, cit bezcitného světa, duch bezduchých poměrů. Je to opium lidu. — (Karl Marx, Vybrané spisy v pěti svazcích, Svoboda, 1976)
      La détresse religieuse est, pour une part, l'expression de la détresse réelle et, pour une autre, la protestation contre la détresse réelle. La religion est le soupir de la créature opprimée, l'âme d'un monde sans cœur, comme elle est l'esprit de conditions sociales d'où l'esprit est exclu. Elle est l'opium du peuple.

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • protest sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)