quercus
Latin modifier
Étymologie modifier
- De l’indo-européen commun *perkʷu-s [1] (« chêne »). Les langues italiques ont substitué \kʷ\ au \p\ initial, puis \k\ au second \kʷ\ . Pokorny lui rapproche Hercynia silva (« forêt Hercynienne, forêt de chênes », avec perte du \p\ initial caractéristique du celtique), le gotique faírguni, ancien haut allemand Fergunna, tchèque Kršné hory, Krkonoše (désignant la forêt et les monts hercynien en Bohême) et encore le gotique *forh-is.
Nom commun modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | quercus | quercūs |
Vocatif | quercus | quercūs |
Accusatif | quercum | quercūs |
Génitif | quercūs | quercuum |
Datif | quercūi ou quercū |
quercubus |
Ablatif | quercū | quercubus |
quercus \Prononciation ?\ féminin
- Chêne.
- quercus dicitur, quod id genus arboris grave sit ac durum, tum etiam in ingentem evadat amplitudinem: querqueram enim gravem et magnam putant dici — (Paul. ex Fest. p. 259)
- Choses en chêne :
Synonymes modifier
Dérivés modifier
- quercetum, querquetum (« chênaie, forêt de chênes »)
- querceus, quercinus (« de chêne »)
- querquetulanus (« qui appartient à une forêt de chênes ; le mont Caelius »)
Apparentés étymologiques modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
- Anglais : cork
- Conventions internationales : Quercus
- Français : quercicole
- Kabyle : akarruš
Voir aussi modifier
- Quercus robur sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références modifier
- « quercus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *perkʷu-s