Forme de nom commun

modifier
Commun Singulier Pluriel
Indéfini regel regler
Défini reglen reglerne

reglen \Prononciation ?\ commun

  1. Singulier défini de regel.

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe reglar
Subjonctif Présent que (yo) reglen
que (tú) reglen
que (vos) reglen
que (él/ella/ello/usted) reglen
que (nosotros-as) reglen
que (vosotros-as) reglen
que (os) reglen
(ellos-as/ustedes) reglen
Imparfait (en -ra) que (yo) reglen
que (tú) reglen
que (vos) reglen
que (él/ella/ello/usted) reglen
que (nosotros-as) reglen
que (vosotros-as) reglen
que (os) reglen
(ellos-as/ustedes) reglen
Imparfait (en -se) que (yo) reglen
que (tú) reglen
que (vos) reglen
que (él/ella/ello/usted) reglen
que (nosotros-as) reglen
que (vosotros-as) reglen
que (os) reglen
(ellos-as/ustedes) reglen
Futur que (yo) reglen
que (tú) reglen
que (vos) reglen
que (él/ella/ello/usted) reglen
que (nosotros-as) reglen
que (vosotros-as) reglen
que (os) reglen
(ellos-as/ustedes) reglen
Impératif Présent (tú) reglen
(vos) reglen
(usted) reglen
(nosotros-as) reglen
(vosotros-as) reglen
(os) reglen
(ustedes) reglen

reglen \ˈre.ɣlen\

  1. Troisième personne du pluriel du présent du subjonctif de reglar.
  2. Troisième personne du pluriel de l’impératif de reglar.

Prononciation

modifier