Espéranto modifier

Étymologie modifier

Du latin regnum.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif regno
\ˈreɡ.no\
regnoj
\ˈreɡ.noj\
Accusatif regnon
\ˈreɡ.non\
regnojn
\ˈreɡ.nojn\

regno \ˈreɡ.no\ mot-racine UV

  1. Puissance, règne, état.

Dérivés modifier

Académiques :

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • regno sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

Références modifier

Bibliographie modifier

Interlingua modifier

Étymologie modifier

Du latin regnum.

Nom commun modifier

regno \ˈrɛɡ.no\

  1. Règne.

Italien modifier

Étymologie modifier

Du latin regnum.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
regno
\ˈreɲ.ɲo\
regni
\ˈreɲ.ɲi\

regno \ˈreɲ.ɲo\ masculin

  1. Royaume, règne.

Voir aussi modifier

  • regno sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)  

Latin modifier

Étymologie modifier

De rego (« régner ») avec l’infixe -n-.

Verbe modifier

regno, infinitif : regnāre, parfait : regnāvi, supin : regnātum \Prononciation ?\ transitif et intransitif

  1. Régner, être roi.
    • regnante Romulo. — (Cicéron, Rep., 1, 16, 25)
      Romulus étant roi.
  2. (Au passif, déponent) Être gouverné, gouverner.
    • trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes. — (Tacite, G., 44)
  3. Commander.
    • quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas. — (Cicéron, Epistulae ad familiares [Lettres aux amis], 11, 16 fin.)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier