Espéranto modifier

Étymologie modifier

(1887) Racine nominale fondamentale de l’Universala Vortaro[1][2]. Du français recruter[1].

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif rekruto
\re.ˈkru.to\
rekrutoj
\re.ˈkru.toj\
Accusatif rekruton
\re.ˈkru.ton\
rekrutojn
\re.ˈkru.tojn\
 
Inspektataj rekrutoj (« Des recrues inspectées »).

rekruto \re.ˈkru.to\

  1. Recrue.
    • – Ne, sinjoro kapitano, – fiere diras la rekruto. – Ĉe mi estas legebla EN LA MONDON VENIS NOVA SENTO! — (Louis Beaucaire, Kruko kaj Baniko el Bervalo, 1974)
      Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
    • Vi alkondukis ja tutan aregon da rekrutoj, vi bravega varbisto! — (L. L. Zamenhof, La rabistoj, 1908)
      Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
    • S-ro Merchant, venu ĉi tien, mi petas. Mi havas novan rekruton por vi. — (John Merchant, Kompatinda Klem, 1931)
      Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
    • Li mem salutis la rekrutojn kaj instigis ilin al diligenteco en la manovroj por la pereigo de la malamikoj kaj por la gloro de la faraono. — (Kabe, La Faraono, 1907)
      Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • rekruto sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)  

Références modifier

Sources modifier

  1. a et b « rekruto », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016
  2. rekruto sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)

Bibliographie modifier