rener
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun 1 modifier
Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|
rener | renerien | renerion |
rener \ˈrẽː.nɛr\ masculin (pour une femme, on dit : renerez)
- Directeur.
- Setu ma klevomp eo fiziet kevredigezh veur ar « Bleun-Brug » en Ao. Chaloni Fave, rener Y. K. A. M. (Yaouankiz Kriaten Ar Maezioù) eskopti Kemper ha Léon, ha brezhoneger eus an dibab. — (Selaouit ’ta !, in Arvor, no 167, 2 avril 1944, page 2)
- Nous apprenons que l’association générale du « Bleun-Brug » a été confiée au Chanoine Favé, directeur de Y. K. A. M. (Yaouankiz Kristen Ar Maezioù [Jeunesse rurale chrétienne]) de l’évêché de Quimper et Léon, et excellent brittophone.
- Setu ma klevomp eo fiziet kevredigezh veur ar « Bleun-Brug » en Ao. Chaloni Fave, rener Y. K. A. M. (Yaouankiz Kriaten Ar Maezioù) eskopti Kemper ha Léon, ha brezhoneger eus an dibab. — (Selaouit ’ta !, in Arvor, no 167, 2 avril 1944, page 2)
Dérivés modifier
Nom commun 2 modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
rener | renerioù |
rener \ˈrẽː.nɛr\ masculin
- (Grammaire) Sujet.
- Peurvuiañ e vez lakaet ar verb dirak ar rener. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Éditions Al Liamm, 1976, page 168)
- Généralement le verbe est placé devant le sujet.
- Peurvuiañ e vez lakaet ar verb dirak ar rener. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Éditions Al Liamm, 1976, page 168)
Forme de verbe modifier
rener \ˈrẽːnɛr\