roas
Breton modifier
Forme de verbe modifier
roas \ˈroːːas\
- Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe reiñ.
- Hag e roas d’e dad ar berenn, lec’h ma oa c’hoazh roud beg al laer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 16)
- Et il donna la poire à son père, sur laquelle il y avait encore la trace du bec du voleur.
- Hag e roas d’e dad ar berenn, lec’h ma oa c’hoazh roud beg al laer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 16)
Frison modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
roas
- Rose.
Anagrammes modifier
Portugais modifier
Forme de verbe modifier
Voir la conjugaison du verbe roer | ||
---|---|---|
Subjonctif | Présent | |
que tu roas | ||
roas \ʀˈo.ɐʃ\ (Lisbonne) \xˈo.əs\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de roer.