roud
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
roud | roudoù |
roud \ˈruːt\ masculin
- Direction.
- Trace.
- A ! klask a c’hellont e-mesk ar geot da welout hag ez eus roudoù ! N’eus roud ebet ! — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 164)
- Ah ! ils peuvent chercher parmi l’herbe pour voir s’il y a des traces ! Il n’y a aucune trace !
- A ! klask a c’hellont e-mesk ar geot da welout hag ez eus roudoù ! N’eus roud ebet ! — (Roparz Hemon, Diamantoù Keroulaz, Al Liamm, 1964, page 164)
Dérivés modifier
Anagrammes modifier
Références modifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 633b