scandalum
Étymologie
modifier- Du grec ancien σκάνδαλον, skándalon (« piège placé sur le chemin pour faire trébucher »).
Nom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | scandalum | scandala |
Vocatif | scandalum | scandala |
Accusatif | scandalum | scandala |
Génitif | scandalī | scandalōrum |
Datif | scandalō | scandalīs |
Ablatif | scandalō | scandalīs |
scandalum \Prononciation ?\ neutre
- En latin ecclésiastique, ce sur quoi on trébuche, puis péché.
fili hominis viri isti posuerunt inmunditias suas in cordibus suis et scandalum iniquitatis suae statuerunt contra faciem suam numquid interrogatus respondebo eis.
— (Vulgate, Ezechiel, 14, 3)- Fils de l’homme, ces gens-là portent leurs idoles dans leur cœur, et ils attachent les regards sur ce qui les a fait tomber dans l’iniquité. Me laisserai-je consulter par eux ?
Notes
modifier- Mot absent des dictionnaires de latin classique.
Dérivés
modifier- scandalizo (« scandaliser »)
- scandalosus (« scandaleux, abominable »)