slof
Français modifier
Étymologie modifier
- (Interjection) Onomatopée. Usage attesté dans l’œuvre d'Alphonse Boudard.
Interjection modifier
slof \slɔf\ invariable
- Onomatopée dont on se sert pour exprimer le bruit d’un crachat.
- Ça m'a pris ce matin... une toux à m'arracher la caisse... slof ! un petit glume rouge... — (Alphonse Boudard, L’Hôpital : Une hostobiographie, Éditions de la Table Ronde, 1972, page 40)
Anagrammes modifier
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | slof | sloffen |
Diminutif | slofje | slofjes |
slof \Prononciation ?\ masculin
- Savate, pantoufle.
- (Sens figuré) op zijn sloffen
- à l’aise
- (Sens figuré) op zijn sloffen
- Cartouche de cigarettes.
- Corbeille, panier, cageot.
- een slof aardbeien
- un cageot de fraises
- een slof aardbeien
Synonymes modifier
- savate
- cartouche
- corbeille
Dérivés modifier
- uit zijn slof schieten (ruer dans les brancards)
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 95,4 % des Flamands,
- 99,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- Pays-Bas : écouter « slof [Prononciation ?] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]