Latin modifier

Étymologie modifier

De sollicitus (« tout remué »).

Verbe modifier

sollicitō, infinitif : sollicitāre, parfait : sollicitāvi, supin : sollicitātum \sol.ˈli.ki.to, sol.li.ki.ˈtaː.ɾe, sol.li.ki.ˈtaː.wi, sol.li.ki.ˈtaː.tum\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Ébranler, agiter, secouer fortement.
    • nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis.. ex sedibus. — (Lucr. 5, 162)
  2. Exciter, provoquer de la crainte, du souci.
    • nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis. — (Plaute. Aul. 1, 1, 26)
  3. Vexer.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Forme d’adjectif modifier

sollicito \Prononciation ?\

  1. Datif masculin et neutre singulier de sollicitus.
  2. Ablatif masculin et neutre singulier de sollicitus.

Références modifier