Voir aussi : spécimen

Anglais modifier

Étymologie modifier

(Date à préciser) Du latin specimen.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel
specimen
\ˈspɛs.ɪ.mɪn\
specimens
ou specimina
\ˈspɛs.ɪ.mɪnz\
ou \spɛ.ˈsɪm.ɪn.ə\

specimen \ˈspɛs.ɪ.mɪn\

  1. Spécimen.
  2. Échantillon, exemplaire.

Vocabulaire apparenté par le sens modifier

Prononciation modifier

Latin modifier

Étymologie modifier

Dérivé de specio (« regarder, observer »), avec le suffixe -men.

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif specimen specimina
Vocatif specimen specimina
Accusatif specimen specimina
Génitif speciminis speciminum
Datif speciminī speciminibus
Ablatif speciminĕ speciminibus

specimen \Prononciation ?\ neutre

  1. Indice, marque, preuve.
    • Specimen sui dare.
      Faire ses preuves.
  2. Spécimen, exemple, échantillon, modèle, idéal.
    • Unicum antiquitatis specimen eum appellabant. — (Tacite)
      Ils l’appelaient modèle unique de vertus antiques.

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du latin specimen.

Nom commun modifier

specimen \Prononciation ?\

  1. Spécimen.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 95,6 % des Flamands,
  • 86,5 % des Néerlandais.


Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]