spirit
AnglaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin spiritus.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
spirit \ˈspɪɹ.ɪt\ |
spirits \ˈspɪɹ.ɪts\ |
spirit \ˈspɪɹ.ɪt\
- Élan (entrain).
- She was full of high spirits.
- Elle était pleine de vivacité.
- She was full of high spirits.
- Élan (mouvement pour s’élancer)
- That wild horse has a lot of spirit.
- Ce cheval sauvage a beaucoup d’élan.
- That wild horse has a lot of spirit.
- Génie, esprit (âme, substance).
- The spirit of liberty was guiding them.
- L’esprit de la liberté les guidait.
- The spirit of Rome lives on in modern Europe.
- L’esprit de Rome perdure dans l’Europe moderne.
- The spirit of liberty was guiding them.
- Lutin.
- Vigueur.
Adjectif Modifier
spirit \ˈspɪɹ.ɪt\
- D’un génie.
- The spirits of the spirit world are always watching us.
- Les esprits du monde des génies sont constamment en train de nous observer.
- The spirits of the spirit world are always watching us.
PrononciationModifier
- États-Unis : écouter « spirit [ˈspɪɹ.ɪt] »
RéférencesModifier
- (en) Douglas Harper, Online Etymology Dictionary, 2001–2020 → consulter cet ouvrage
NéerlandaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin spiritus.
Nom commun Modifier
spirit \Prononciation ?\
SynonymesModifier
Taux de reconnaissanceModifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 95,7 % des Flamands,
- 89,0 % des Néerlandais.
PrononciationModifier
- (Région à préciser) : écouter « spirit [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
NorvégienModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin spiritus.
Nom commun Modifier
spirit masculin
RoumainModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin spiritus.
Nom commun Modifier
neutre | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
spirit | spiritul | spirite | spiritele |
Datif Génitif |
spirit | spiritului | spirite | spiritelor |
Vocatif | spiritule | spiritule |
spirit \Prononciation ?\ nominatif accusatif masculin singulier
- Substance spirituelle immatérielle, esprit.
- Aptitude intellectuelle, esprit.
- Vivacité dans la réflexion, esprit.
- Caractère spécifique d’une idée, esprit.
- Signe diacritique grec, esprit.
- Alcool, esprit.
Voir aussiModifier
- spirit sur l’encyclopédie Wikipédia (en roumain)