spurmantiñ
Breton modifier
Étymologie modifier
- Dérivé de spurmant (« apparition »), avec le suffixe -iñ.
Verbe modifier
spurmantiñ \spyrˈmãn.tĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale spurmant-
- Apercevoir.
- Dija, e krede Vortigern, spurmantiñ e enebour yaouank o treuziñ adarre ar mor, ar cʼhleze en e zorn, ar wech-mañ, evit adcʼhounit e zouaroù ha kastizañ al laosk o dalcʼhe e gaou. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 27)
- Déjà, Vortigern croyait apercevoir son jeune ennemi traverser la mer à nouveau, l’épée à la main, cette fois-ci, pour reconquérir ses terres et punir le lâche qui les détenait à tort.
- Dija, e krede Vortigern, spurmantiñ e enebour yaouank o treuziñ adarre ar mor, ar cʼhleze en e zorn, ar wech-mañ, evit adcʼhounit e zouaroù ha kastizañ al laosk o dalcʼhe e gaou. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 27)
Références modifier
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 85b