Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du moyen néerlandais stert, staert, issu du vieux néerlandais stert, lui-même issu du proto-germanique *stertaz.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom staart staarten
Diminutif staartje staartjes

staart \Prononciation ?\ masculin

  1. Queue.
    • zonder kop of staart
      sans queue ni tête
  2. Tresse.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Forme de verbe modifier

staart \Prononciation ?\

  1. Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe staren.
  2. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe staren.
  3. Pluriel de l’impératif du verbe staren.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,8 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Anagrammes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]