staart
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- Du moyen néerlandais stert, staert, issu du vieux néerlandais stert, lui-même issu du proto-germanique *stertaz.
Nom commun modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | staart | staarten |
Diminutif | staartje | staartjes |
staart \Prononciation ?\ masculin
Synonymes modifier
Dérivés modifier
Forme de verbe modifier
staart \Prononciation ?\
- Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe staren.
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe staren.
- Pluriel de l’impératif du verbe staren.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,8 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- Pays-Bas : écouter « staart [Prononciation ?] »
Anagrammes modifier
Références modifier
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en anglais, sous licence CC BY-SA 4.0 : staart. (liste des auteurs et autrices)
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]