Étymologie

modifier
Du moyen anglais stagge, soit du vieil anglais (non-attesté) ou du vieux norrois steggr.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
stag
\stæɡ\
stags
\stæɡz\
 
Stag

stag \stæɡ\

  1. Cerf.

Dérivés

modifier

Synonymes

modifier

Prononciation

modifier
  • (États-Unis) : écouter « stag [stæɡ] »

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

modifier

stag \ˈstɑːk\

  1. Attaché.
  2. Lié.

Dérivés

modifier

Références

modifier
  1. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 113a
  2. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 793b

Forme de verbe

modifier

stag \ˈstɑːk\

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe stagañ/stagiñ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe stagañ/stagiñ.

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom stag stagen
Diminutif

stag \Prononciation ?\ neutre

  1. (Marine) Étai.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 59,7 % des Flamands,
  • 62,5 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier
  • (Région à préciser) : écouter « stag [stɑɣ̊] »

Anagrammes

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]