steen
NéerlandaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du vieux néerlandais *stēn, issu du proto-germanique *stainaz.
Nom commun Modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | steen | stenen |
Diminutif | steentje | steentjes |
steen \Prononciation ?\ neutre/masculin
- Pierre, roche.
- ik ben niet van steen
- je ne suis pas de bois
- (Sens figuré) steen en been klagen
- se répandre en lamentations, se lamenter
- ik ben niet van steen
- Caillou.
- (Construction) Brique.
- de eerste steen leggen
- poser la première pierre
- de eerste steen leggen
- (Route) Pavé.
- (Médecine) Calcul, pierre.
SynonymesModifier
- pierre
- caillou
- brique
- pavé
- calcul
DérivésModifier
Apparentés étymologiquesModifier
Taux de reconnaissanceModifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 98,9 % des Néerlandais.
PrononciationModifier
→ Prononciation manquante. (Ajouter)
- Pays-Bas : écouter « steen [Prononciation ?] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « steen [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]