Français modifier

Forme de nom commun modifier

Singulier Pluriel
stipe stipes
\stip\

stipes \stip\ masculin

  1. Pluriel de stipe.

Anagrammes modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *steibh[1] (« bâton, ficher (en terre), mât ») qui donne aussi stipo (« agglomérer, condenser, serrer, entasser, accumuler ») d’où stupa (« étoupe »). Comparez, en français, l’expression « rester planté là » (« être ébahi ») et le latin stupefacio (« étourdir, stupéfier »), stupefio (« être stupéfié »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif stipes stipitēs
Vocatif stipes stipitēs
Accusatif stipitem stipitēs
Génitif stipitis stipitum
Datif stipitī stipitibus
Ablatif stipitĕ stipitibus

stipes \Prononciation ?\ masculin

  1. Tronc, souche, branche, baguette, pieu, bâton, poteau.
    • Consulem ego tum quaerebam, consulem inquam, non illum quidem quem in hoc maiali invenire non possem, qui tantam rei publicae causam gravitate et consilio suo tueretur, sed qui tamquam truncus atque stipes, si stetisset modo, posset sustinere tamen titulum consulatus. — (Cicéron, Piso, IX)
      Je cherchais alors un consul, oui, un consul, non pas tel que je ne pouvais le trouver dans une brute, non pas un magistrat suprême, qui, par sa prudence et sa fermeté, pût défendre la cause de l'État, mais un homme qui pût du moins, comme une souche et un tronc, rester debout et porter l'enseigne du consulat. — (traduction)
  2. (Par métonymie) Arbre, bois (à brûler), bûche, souche.
  3. (Injurieux) Bûche.

Dérivés modifier

Apparentés étymologiques modifier

  • stupĕo (« être engourdi, être immobile, rester interdit, être ébahi, être étonné »)
    • stupidus (« stupéfait, ahuri, stupide »)
    • stupŏr (« engourdissement, paralysie, stupeur, stupéfaction, stupidité, sottise »)

Dérivés dans d’autres langues modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage