BretonModifier

ÉtymologieModifier

Du latin studium.
Du moyen breton studi[1].
À comparer avec le mot gallois astudiaeth (sens identique).

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
studi studioù

studi \ˈstyː.di\ féminin

  1. Étude (scolaire, de notaire).
    • A-raok komz eus studioù Andersen, gwelomp petra a oa deut da vezañ e vamm. — (Ernest ar Barzhig, Marvailhoù Andersen, in Al Liamm, niv 137, Du – Kerzu 1969, page 441)
      Avant de parler des études dʼAndersen, voyons ce quʼétait devenue sa mère.

DérivésModifier

Forme de verbe Modifier

studi \ˈstyː.di\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe studial/studiañ/studiiñ.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe studial/studiañ/studiiñ.

RéférencesModifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499

EspérantoModifier

ÉtymologieModifier

(Date à préciser) De l’anglais study, de l’allemand studieren, etc…. Référence nécessaire

Verbe Modifier

Voir la conjugaison du verbe studi
Infinitif studi

studi \ˈstu.di\ transitif

  1. Étudier.
    • Li studis la horaron, kvazaŭ li ne konus ĝin parkere. — (Czeslaw Ostankowiczel la pola:Jerzy Grum (el "Esperanto"))

(Il étudia l’horaire, comme s’il ne le connaissait pas par cœur.)

DérivésModifier

PrononciationModifier

RéférencesModifier

BibliographieModifier

IndonésienModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

studi

  1. Études.

ItalienModifier

Forme de nom commun Modifier

Singulier Pluriel
studio
\ˈstu.djo\
studi
\ˈstu.di\

studi \ˈstu.di\ masculin

  1. Pluriel de studio.