substantiva
FrançaisModifier
Forme de verbe Modifier
Voir la conjugaison du verbe substantiver | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on substantiva | ||
substantiva \syb.stɑ̃.ti.va\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe substantiver.
EspagnolModifier
Forme de verbe Modifier
Voir la conjugaison du verbe substantivar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) substantiva | ||
Impératif | Présent | (tú) substantiva |
substantiva \Prononciation ?\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de substantivar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de substantivar.
OccitanModifier
Forme d’adjectif Modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | substantiu \systanˈtiw\ |
substantius \systanˈtiws\ |
Féminin | substantiva \systanˈtiβo̞\ |
substantivas \systanˈtiβo̞s\ |
substantiva [systanˈtiβo̯] (graphie normalisée)
- Féminin singulier de substantiu.