AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin superior.

Adjectif Modifier

superior

  1. Supérieur
  2. Dominant, suprême, surplombant.

NotesModifier

  • Il s'agit d'un faux-ami. En anglais, superior s'emploie seulement dans le sens figuratif qui signifie « qui est au-dessus d’un autre, qui l’emporte sur les autres pour la condition, la dignité, le mérite, l’autorité, les force ». On ne l'emploie pas dans le sens au-dessus. Pour au-dessus, on emploie higher. Voir aussi inferior.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
superior
\Prononciation ?\
superiors
\Prononciation ?\

superior

  1. Supérieur.

AntonymesModifier

PrononciationModifier

CatalanModifier

ÉtymologieModifier

Du latin superior.

Adjectif Modifier

superior

  1. Supérieur.

PrononciationModifier

EspagnolModifier

ÉtymologieModifier

Du latin superior.

Adjectif Modifier

Singulier Pluriel
superior
\Prononciation ?\
superiores
\Prononciation ?\

superior \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques

  1. Supérieur.
  2. Dominant, suprême, supérieur, surplombant.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
superior
\Prononciation ?\
superiores
\Prononciation ?\

superior \Prononciation ?\ masculin

  1. Supérieur.

AntonymesModifier

LatinModifier

ÉtymologieModifier

De superus.

Adjectif Modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif superior superior superius superiōrēs superiōrēs superiōra
Vocatif superior superior superius superiōrēs superiōrēs superiōra
Accusatif superiōrem superiōrem superius superiōrēs superiōrēs superiōra
Génitif superiōris superiōris superiōris superiōrum superiōrum superiōrum
Datif superiōrī superiōrī superiōrī superiōribus superiōribus superiōribus
Ablatif superiōre superiōre superiōre superiōribus superiōribus superiōribus

superior \Prononciation ?\ Comparatif de superus :

  1. Supérieur, plus haut, plus élevé.
    • superior domus — (Cicéron)
      le haut de la maison, le dernier étage.
    • praeter caput et labrum superius — (César)
      excepté la tête et la lèvre supérieure.
  2. Antérieur, passé, précédent.
    • superius bellum Punicum — (Live. 28)
      la guerre Punique précédente.
    • post superius incommodum — (César. BC. 2)
      après le précédent échec.
    • superiore nocte.
      la nuit précédente.
  3. Plus vieux.
    • superior Dionysius — (Nep.)
      Denis l'Ancien.
    • omnes superioris aetatis.
      tous ceux qui étaient d'un âge plus avancé.
  4. Supérieur par le rang, plus fort, plus puissant.
    • superiores ordines.
      les grades supérieurs.
    • multo superior est pater quam filius.
      le père est de beaucoup supérieur à son fils.

AntonymesModifier

RéférencesModifier

PortugaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin superior.

Adjectif Modifier

superior

  1. Supérieur.
  2. Dominant, suprême, supérieur, surplombant.

PrononciationModifier