supinus
Latin modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | supinus | supină | supinum | supinī | supinae | supină |
Vocatif | supine | supină | supinum | supinī | supinae | supină |
Accusatif | supinum | supinăm | supinum | supinōs | supinās | supină |
Génitif | supinī | supinae | supinī | supinōrŭm | supinārŭm | supinōrŭm |
Datif | supinō | supinae | supinō | supinīs | supinīs | supinīs |
Ablatif | supinō | supinā | supinō | supinīs | supinīs | supinīs |
supinus \Prononciation ?\
- Couché (sur le dos), renversé, penché.
- motus supinus
- renversement en arrière.
- supinae manus
- mains suppliantes.
- motus supinus
- (En parlant des lieux) En pente douce, calme, couché.
- supinum mare.
- mer calme.
- supinum mare.
- Paresseux, nonchalant.
- otiosi et supini (oratores) — (Quint. 10, 2, 17)
- pater excitat supinum juvenem.
- otiosi et supini (oratores) — (Quint. 10, 2, 17)
Dérivés modifier
Dérivés dans d’autres langues modifier
Références modifier
- ↑ « supinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ « supinus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage