suppus
Latin modifier
Étymologie modifier
- De suppo (« incliner »).
Adjectif modifier
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | suppus | suppă | suppum | suppī | suppae | suppă |
Vocatif | suppe | suppă | suppum | suppī | suppae | suppă |
Accusatif | suppum | suppăm | suppum | suppōs | suppās | suppă |
Génitif | suppī | suppae | suppī | suppōrŭm | suppārŭm | suppōrŭm |
Datif | suppō | suppae | suppō | suppīs | suppīs | suppīs |
Ablatif | suppō | suppā | suppō | suppīs | suppīs | suppīs |
suppus \Prononciation ?\
- Incliné.
- suppum antiqui dicebant, quem nunc supinum dicimus, ex Graeco, videlicet pro aspiratione ponentes S litteram... Ejus vocabuli meminit etiam Lucilius: si vero das, quod rogat, et si suggeri suppus. — (Festus, page 290 Müll.)
- Penché.
vagari animalia suppa
- les animaux avancent la tête penchée.
- (Jeux) Trois, au jeu de dés.
- (jactum) unionem canem, trinionem suppum, quaternionem planum vocabant. — (Isidore de Séville Orig. 65)
Synonymes modifier
Références modifier
- « suppus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « suppus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage