Breton modifier

Étymologie modifier

 Composé de tad (« père ») et de kuñv (« doux »), littéralement « père doux ».

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté tad-kuñv tadoù-kuñv
Adoucissante dad-kuñv dadoù-kuñv
Spirante zad-kuñv zadoù-kuñv

tad-kuñv \ta(t)ˈkỹː\ masculin (pour une femme, on dit : mamm-guñv)

  1. (Famille) Arrière-grand-père.
    • Ouzh ar speurenn a-gleiz d’ar prenestr uhel gant e rideozioù gwenn brodet e oa ur pezh kanastell, bet fardet gant Ujen, an tad-kuñv, kalvez a vicher. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarcʼh Embannadurioù, 2006, page 110)
      Contre la cloison à gauche de la fenêtre haute avec ses rideaux brodées se trouvait un grand buffet, façonné par Ujen, l’arrière-grand-père, menuisier de profession.
    • E dad-kuñv a oa bet lesanvet « alvokad ar brezhoneg », moarvat peogwir e sikoure an dud na ouient ket galleg anezho, evit o faperioù da skouer. — (Kernalegenn : ur familh 1426-2008, Penn ar Bed, n°112, avril/mai 2009, page 32)
      Son arrière-grand-père était surnommé « l’avocat du breton », sans doute parce qu’il aidait les gens qui ne savaient pas le français, pour leurs papiers par exemple.
    • E vab Yeun ar Gow, ma zad-kuñv, a voe ganet er bloaz 1793 pe 1794. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 7)
      Son fils Yeun ar Gow, mon arrière-grand-père, naquit en 1793 ou 1794.

Apparentés étymologiques modifier

Références modifier