tiegezh
BretonModifier
ÉtymologieModifier
- Dérivé de tieg, avec le suffixe -ezh.
- À comparer avec le mot taeogaeth en gallois, tiogeth en cornique.
Nom commun Modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | tiegezh | tiegezhioù |
Adoucissante | diegezh | diegezhioù |
Spirante | ziegezh | ziegezhioù |
tiegezh \tiˈɛː.ɡɛs\ masculin
- Famille.
- Diwar diegezhioù pinvidik ar maez e teuent ha rouez ar re a oa bet maget en arvor. — (Goulc’han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, page 65)
- Ils étaient issus de riches familles de la campagne et rares ceux qui avaient été élevés sur le littoral.
- Diwar diegezhioù pinvidik ar maez e teuent ha rouez ar re a oa bet maget en arvor. — (Goulc’han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, page 65)
- Ferme.
- Ménage.
- Kentañ tra am-oa da
gomañs ma zïegez
A oa ur gontell gamm
Hag ur plad krampouez,
Un ibil-dorn,
Ur goz kazeg vorn,
Ul logodenn rouz
Hag ur cʼhaz pikouz — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé (Eléments de Stylistique Trégorroise) - Troisième partie - LE STYLE POPULAIRE, 1974, page 373)- La première chose que jʼavais
pour commencer mon ménage,
cʼétait un couteau recourbé
et un plat à crêpes
une cheville d'attelage,
une vieille jument borgne,
une souris grise
et un chat chassieux
- La première chose que jʼavais
- Kentañ tra am-oa da
DérivésModifier
RéférencesModifier
- Roparz Hemon, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 789a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 563b, 572a, 851b