tignum
LatinModifier
ÉtymologieModifier
- De même radical que tego [1] (« couvrir ») ou texo [2] (« assembler ») selon Lewis qui le rapproce du grec ancien τέχνη, tekhnê (« art, habileté »).
Nom commun Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | tignum | tigna |
Vocatif | tignum | tigna |
Accusatif | tignum | tigna |
Génitif | tignī | tignōrum |
Datif | tignō | tignīs |
Ablatif | tignō | tignīs |
tignum \Prononciation ?\ neutre
- (Usage anté-classique et juridique) Matériau de construction.
- tigni appellatione in lege duodecim tabularum omne genus materiae, ex quā aedificia constant, significatur, Dig. 50, 16, 62
- tigni appellatione in lege duodecim tabularum omne genus materiae, ex quā aedificia constant, significatur, Dig. 50, 16, 62
- (Latin classique) Poutre, solive.
- supra eum locum duo tigna transversa injecerunt, César, B. C. 2, 9
- supra eum locum duo tigna transversa injecerunt, César, B. C. 2, 9
SynonymesModifier
- (Poutre) trabs
DérivésModifier
- tigillum, petite poutre, chevron
- Tigillus, épithète de Jupiter : soutien du monde
- tignarius, de charpente
RéférencesModifier
- « tignum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Michel Bréal et Anatole Bailly, Dictionnaire étymologique latin, Hachette, Paris, 1885 → consulter cet ouvrage
- [2] « tignum », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage