torosenn
Breton modifier
Étymologie modifier
- Torossenn (torocenn, déb. XVIe)[1], s. f., accident de terrain, anfractuosité, de toross- + -enn.
Nom commun modifier
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | torosenn | torosennoù |
Adoucissante | dorosenn | dorosennoù |
Spirante | zorosenn | zorosennoù |
torosenn \tɔˈrɔsːɛn\ féminin
Dérivés modifier
Références modifier
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 730b.