Breton modifier

Étymologie modifier

Torossenn (torocenn, déb. XVIe)[1], s. f., accident de terrain, anfractuosité, de toross- + -enn.

Nom commun modifier

Mutation Singulier Pluriel
Non muté torosenn torosennoù
Adoucissante dorosenn dorosennoù
Spirante zorosenn zorosennoù

torosenn \tɔˈrɔsːɛn\ féminin

  1. Butte, éminence, tertre.

Dérivés modifier

Références modifier

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 730b.