Latin modifier

Étymologie modifier

(Latin tardif) Du[1] grec ancien τριβακός, tribakós, peut-être un mot gaulois étant donné les origines de son utilisateur, l'ancien irlandais a trebar[2] de même sens, apparenté au latin tricae.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif trebax trebax trebax trebācēs trebācēs trebācia
Vocatif trebax trebax trebax trebācēs trebācēs trebācia
Accusatif trebācem trebācem trebax trebācēs trebācēs trebācia
Génitif trebācis trebācis trebācis trebācium trebācium trebācium
Datif trebācī trebācī trebācī trebācibus trebācibus trebācibus
Ablatif trebācī trebācī trebācī trebācibus trebācibus trebācibus

trebax

  1. Malin, rusé, artificieux, astucieux.
    • Colligit itaque sese trebacissimus senex, et ut semper intrinsecus aestu pudoris excoquebatur, cur sibi Paeonius anteferretur, Non miror, inquit, Auguste, si mihi standi locum praeripere conetur, qui tibi invadere non erubescit loquendi. — (Sidoine Apollinaire, Epistola, 1, 11 med.)
      Le rusé vieillard ne se déconcerte pas, et, comme il voyait toujours avec un dépit secret que Paeonius fût placé avant lui : « Je ne m'étonne pas, dit-il, seigneur Auguste, si Paeonius tâche de m'enlever ma place à table, puisqu'il ne rougit point de la prendre encore pour te répondre. — (traduction)

Synonymes modifier

Références modifier