Latin modifier

Étymologie modifier

Archaïquement triumpus[1], ce mot est un emprunt ancien au grec ancien θρίαμβος, thríambos (« hymne à Dionysos »)[2]. Voir tripudium (« danse rituélique des prêtres saliens ») et διθύραμβος, dithúrambos (« dithyrambe »).

Nom commun modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif triumphus triumphī
Vocatif triumphe triumphī
Accusatif triumphum triumphōs
Génitif triumphī triumphōrum
Datif triumphō triumphīs
Ablatif triumphō triumphīs

triumphus masculin

  1. Chants, acclamations qui accompagnent le cortège d’un général victorieux, habillé comme Jupiter capitolin, monté sur un char.
    • sic triumphare appellatum, quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti IO TRIUMPHE! id a θριαμβωι a Graeco Liberi cognomento potest dictum. — (Varron, Ling. Lat. 6, 68)
  2. Cortège célébrant une victoire.
    • Gallos Caesar in triumphum ducit — (Suétone, Caes. 80)
    • Boiorum triumphi spem collegae reliquit — (Tite-Live, 33, 37, 10)
  3. (Sens figuré) Triomphe, victoire.

Synonymes modifier

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Voir aussi modifier

  • triumphus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Références modifier

  1. « triumphus », dans Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
  2. « triumphus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage