Latin modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *tu̯erk̂[1] (« couper ») qui donne sarcasmus via le grec ancien.

Adjectif modifier

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif trux trux trux trucēs trucēs trucia
Vocatif trux trux trux trucēs trucēs trucia
Accusatif trucem trucem trux trucēs trucēs trucia
Génitif trucis trucis trucis trucium trucium trucium
Datif trucī trucī trucī trucibus trucibus trucibus
Ablatif trucī trucī trucī trucibus trucibus trucibus

trux \Prononciation ?\

  1. Sauvage, farouche.
    • M. Catonem oratorem non solum gravem sed interdum etiam trucem esse scimus — (Live. 34, 5, 6)
      On sait que M. Cato était non seulement un orateur sérieux, mais aussi parfois cruel.
    • voltu truci — (Live, 45, 10, 8)
      avec un visage menaçant
    • truci cantu — (Live, 5, 37, 8)
      avec des chants sauvages

Dérivés modifier

Références modifier