uczeń

Polonais

Étymologie

De uczyć (« enseigner »), uczyć się (« apprendre »), apparenté au tchèque učeň (« apprenti »), au russe ученик, učenik (« élève »), à nauczyciel (« enseignant »).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	uczeń	uczniowie
Vocatif	uczniu	uczniowie
Accusatif	ucznia	uczniów
Génitif	ucznia	uczniów
Locatif	uczniu	uczniach
Datif	uczniowi	uczniom
Instrumental	uczniem	uczniami

uczeń \uʧ̑ɛ̃ɲ\ masculin

(Éducation) Élève, étudiant, apprenti.
- Uczeń złamał ogólnie przyjęte zasady zachowania się na terenie szkoły.
  L'élève a violé les règles de comportement généralement acceptées à l'école.
- Pierwszego września, co roku uczniowie zaczynają naukę.
  Début septembre, chaque année, les élèves reprennent l'école.
Adepte, disciple.
- Piotr apostoł był uczniem Chrystusa.
  L'apôtre Pierre était un disciple du Christ.