Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé par préfixation de wijzen.

Verbe modifier

uitwijzen \Prononciation ?\ transitif

  1. Montrer, démontrer, prouver.
    • Onderzoek moet uitwijzen hoe het ongeluk gebeurd is.
      L’enquête devra déterminer comment s’est produit l’accident.
  2. Désigner, indiquer, montrer.
    • De rechter moet het maar uitwijzen.
      C’est au juge qu’il appartient d’en décider.
  3. Expulser.
    • De illegale vreemdeling werd uitgewezen.
      L’étranger clandestin a été expulsé.

Synonymes modifier

montrer
désigner
expulser

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,8 % des Flamands,
  • 98,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]