Breton modifier

Étymologie modifier

De un (« un ») avec le suffixe diminutif -an. À comparer avec le cornique onan et onon.[1]

Adjectif modifier

unan \ˈỹːnãn\

  1. (Grammaire) Singulier.

Antonymes modifier

Nom commun modifier

unan \ˈỹː.nãn\

  1. Le numéro un.

Dérivés modifier

Pronom indéfini modifier

unan \ˈỹː.nãn\ (pluriel : re)

  1. Un, quelqu’un.
    • Job ha Lom a zeuas e ti ar skluzier, unan o kanañ hag an hini all o tiskanañ. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 13)
      Job et Lom entrèrent chez l’éclusier, l’un chantant et l’autre répondant.
    • Hennezh a zo ur bara a bemp lur ! Unan a zek a cʼhoulennan. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 87)
      Celui-là est un pain de cinq livres. J’en demande un de dix.
Précédé
de zero
Cardinaux en breton Suivi
de daou masculin
div féminin

Prononciation modifier

Références modifier

Tagalog modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun modifier

unan \Prononciation ?\

  1. Oreiller.