verhalten
Allemand modifier
Étymologie modifier
Adjectif modifier
Nature | Terme | |
---|---|---|
Positif | verhalten | |
Comparatif | verhaltener | |
Superlatif | am verhaltensten | |
Déclinaisons |
verhalten \fɛɐ̯ˈhaltn̩\
Verbe modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich verhalte |
2e du sing. | du verhältst | |
3e du sing. | er verhält | |
Prétérit | 1re du sing. | ich verhielt |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich verhielte |
Impératif | 2e du sing. | verhalte! |
2e du plur. | verhaltet! | |
Participe passé | verhalten | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
verhalten \fɛɐ̯ˈhaltn̩\ (Réfléchi) (voir la conjugaison)
- Se conduire, se tenir.
Tycho de Brahe fuhr zu Prag mit dem Kaiser Rudolf dem zweyten in der Kutsche, und wollte den Harn verhalten, aber nachdem er seine Freyheit wieder erlanget, konnte er gar nicht harnen, und starb aus lauter Höflichkeit.
- Tycho de Brahe était à Prague dans le carrosse avec l'empereur Rodolphe II, il voulut se retenir d'uriner, mais après avoir recouvré sa liberté, il n'a pas pu uriner du tout, et il en est mort par pure courtoisie.
- Se comporter.
Er verhält sich sehr ruhig.
- Il se comporte très calmement.
Dérivés modifier
- Verhalten (« comportement »)
Prononciation modifier
- Vienne : écouter « verhalten [fɛɐ̯ˈhaltn̩] »
- Berlin : écouter « verhalten [fɛɐ̯ˈhaltn̩] »
- Berlin : écouter « verhalten [fɛɐ̯ˈhaltn̩] »