Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Dérivé de verzekeren (« assurer »), avec le suffixe -ing.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom verzekering verzekeringen
Diminutif verzekeringetje verzekeringetjes

verzekering \vœɾzǝkœɾiŋ\ féminin

  1. Assurance, garantie.
    • Ik kan u de verzekering geven, dat...
      Je peux vous donner l’assurance que...
    • Ter verzekering van.
      Pour sûreté de.
  2. (Droit) Assurance
    • Sociale verzekering.
      Assurances sociales.
    • Coöperatieve verzekering, onderlinge verzekering.
      Mutuelle, mutualité.
    • Een verzekering afsluiten, aangaan.
      Souscrire une assurance, s’assurer.
    • Verzekering tegen brand.
      Assurance-incendie.
    • Vrijwillige verzekering.
      Assurance facultative.
    • De verzekering dekt de schade.
      L’assurance couvre les dégâts.
  3. (Compagnie) Compagnie d’assurances.
    • De verzekering zal de schade terugbetalen.
      L’assurance remboursera les dégâts.

Synonymes modifier

garantie
assurance
compagnie

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]