- Du moyen néerlandais vinden, du vieux néerlandais findan, du proto-germanique *finþaną, de l’indo-européen *pent- (« aller, traverser ; trouver, penser »). Cognat de l’allemand finden, de l’anglais find.
vinden \vɪn.dǝː\ transitif
- Trouver.
Zij heeft de la’s, alle kasten doorzocht, maar niks: zij heeft niets gevonden.
- Elle a exploré les tiroirs, toutes les armoires, mais rien : elle a fait chou blanc.
Ik ben er altijd voor te vinden.
- Je suis toujours partant.
Het gevonden hebben.
- Avoir trouvé sa voie.
- Penser, estimer, juger.
Wat vindt u ervan?
- Qu’en pensez-vous ?
Iets noodzakelijk vinden.
- Juger quelque chose nécessaire.
Het met iem. kunnen vinden.
- S’entendre avec quelqu'un
Zich in iets kunnen vinden.
- Se retrouver dans quelque chose, se reconnaître dans quelque chose.
Als wij ons in uw voorwaarden kunnen vinden.
- Si vos conditions nous satisfont.
- trouver
- penser
Apparentés étymologiques
modifier
Taux de reconnaissance
modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]