virgulenn
Breton modifier
Étymologie modifier
Nom commun modifier
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| virgulenn | virgulennoù |
virgulenn \vir.ˈɡyː.lɛn\ féminin
- (Grammaire, Typographie) Virgule.
- Evit rannañ, darnaouiñ ar frazenn, merkañ al lavarennoù, e vez graet gant ar virgulenn. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 58)
- Pour séparer, segmenter la phrase, indiquer les propositions, on utilise la virgule.
- Evit rannañ, darnaouiñ ar frazenn, merkañ al lavarennoù, e vez graet gant ar virgulenn. — (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 58)
Dérivés modifier
Prononciation modifier
- Nantes (France) : écouter « virgulenn [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références modifier
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 759b