virgulo
EspérantoModifier
ÉtymologieModifier
- 1. Composé de la racine virg, du suffixe -ul- et de la finale -o.
- 2. Substantif composé de la racine viro (« homme (mâle) ») et gulo (« glouton (animal) »), et de la terminaison -o (« substantif ») .
Nom commun 1 Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | virgulo \vir.ˈɡu.lo\ |
virguloj \vir.ˈɡu.loj\ |
Accusatif | virgulon \vir.ˈɡu.lon\ |
virgulojn \vir.ˈɡu.lojn\ |
virgulo \vir.ˈɡu.lo\
Nom commun 2Modifier
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | virgulo \vir.ˈɡu.lo\ |
virguloj \vir.ˈɡu.loj\ |
Accusatif | virgulon \vir.ˈɡu.lon\ |
virgulojn \vir.ˈɡu.lojn\ |
virgulo \vir.ˈɡu.lo\
- Glouton mâle.
PrononciationModifier
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « virgulo [Prononciation ?] »