Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Du moyen néerlandais vloo, vlo(o)y, issu du germanique *flauhō- ; à rapprocher de l’allemand Floh, de l’anglais flea.

Nom commun modifier

Nombre Singulier Pluriel
Nom vlo vlooien
Diminutif vlooitje, vlootje vlooitjes, vlootjes

vlo \vloː\ féminin

  1. (Entomologie) Puce.

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,3 % des Flamands,
  • 98,2 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Prononciation manquante. (Ajouter)

  • Pays-Bas : écouter « vlo [vloː] »

Anagrammes modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]