wackeln
AllemandModifier
ÉtymologieModifier
- Du moyen haut-allemand wacken.
Verbe Modifier
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich wackle |
2e du sing. | du wackelst | |
3e du sing. | er wackelt | |
Prétérit | 1re du sing. | ich wackelte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich wackelte |
Impératif | 2e du sing. | wackele |
2e du plur. | wackelt | |
Participe passé | gewackelt | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
wackeln \ˈva.kəln\ (voir la conjugaison)