wezen
Néerlandais modifier
Étymologie modifier
- (Verbe) Du proto-germanique *wesaną. Ce mot dénote une supplétion car son étymologie est distincte de celles de ben et de zijn.
- (Nom) Du verbe.
Verbe modifier
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | ben | was |
jij | bent | |
hij, zij, het | is | |
wij | zijn | waren |
jullie | zijn | |
zij | zijn | |
u | bent | was |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
zijn | wezend | geweest |
wezen \ˈʋeː.zə(n)\ intransitif défectif (voir la conjugaison)
Synonymes modifier
Nom commun modifier
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nom | wezen | wezens |
Diminutif | wezentje | wezentjes |
wezen \ˈʋeː.zə(n)\ neutre
Forme de nom commun modifier
wezen \ˈʋeː.zə(n)\
- Pluriel de wees.
Forme de verbe modifier
wezen \Prononciation ?\
- Première personne du pluriel du prétérit de wijzen.
- Deuxième personne du pluriel du prétérit de wijzen.
- Troisième personne du pluriel du prétérit de wijzen.
Taux de reconnaissance modifier
- En 2013, ce mot était reconnu par[2] :
- 98,7 % des Flamands,
- 100,0 % des Néerlandais.
Prononciation modifier
- (Région à préciser) : écouter « wezen [Prononciation ?] »
Références modifier
- « wezen » dans le Woordenlijst Nederlandse Taal de la Nederlandse Taalunie
- ↑ a et b « wezen » dans Nicoline van der Sijs, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, dbnl.org, Amsterdam, Anvers, 2002, ISBN 978-902042045-6
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]