Polonais modifier

Étymologie modifier

Avec le suffixe -iwo, du vieux slave qui donne aussi le tchèque louč (« torche »), le russe луч, luč (« rayon de lumière ») ; apparenté à łuna (« lueur »)[1].

Nom commun modifier

łuczywo \wuˈt͡ʂɨ.vɔ\ neutre

  1. Torche, flambeau.
    • Tak jak przed trzema miesiącami, kobieta siadła znowu na ziemi i skrzynkę otworzyła, a parobczak stojący za nią trzymał w ręku palące się łuczywo. — (Eliza Orzeszkowa, Niziny)

Synonymes modifier

Prononciation modifier

Voir aussi modifier

  • łuczywo sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Références modifier

  1. « łuczywo », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927