ειλικρινής

Grec

Étymologie

Du grec ancien εἰλικρινής, eilikrinếs.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ειλικρινής		ειλικρινής		ειλικρινές
génitif		ειλικρινούς		ειλικρινούς		ειλικρινούς
accusatif		ειλικρινή		ειλικρινή		ειλικρινές
vocatif		ειλικρινή		ειλικρινής		ειλικρινές
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ειλικρινείς		ειλικρινείς		ειλικρινή
génitif		ειλικρινών		ειλικρινών		ειλικρινών
accusatif		ειλικρινείς		ειλικρινείς		ειλικρινή
vocatif		ειλικρινείς		ειλικρινείς		ειλικρινή

ειλικρινής (ilikrinís) \i.li.kɾi.ˈnis\

1. Franc.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. Sincère.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)